ลอสแอนเจลิสเลเกอร์ส $10B

**ตัวเลขไม่โกหก

ในปี 1979 เจอร์รี แบสซื้อเลเกอร์สมาเพียง 67.5 ล้านดอลลาร์ ในวันนี้? มูลค่าขายอยู่ที่ 10 พันล้านดอลลาร์ — กว่า 46 ปีต่อมา และครอบครัวยังคงถือหุ้นมากกว่า 15%

นั่นไม่ใช่แค่กำไรทางการเงิน มันคือเครื่องหมายของวัฒนธรรม สัญญาณของการเปลี่ยนแปลงในวงการกีฬาโลก

และใช่ มูลค่านี้มากกว่าสามเท่าของมูลค่าทีม NFL Dallas Cowboys ในปัจจุบัน

**ทำไมถึงเก็บหุ้นไว้ที่ 15%?

พูดตรงๆ: เจ้าของคนอื่นอาจลาออกหลังจากได้กำไรมหาศาลแบบนี้ แต่ครอบครัวแบสไม่ใช่อย่างนั้น

พวกเขาคงไว้ซึ่งหุ้นมิได้อยู่เพราะความเห็นแก่ตัว เพียงแต่มอง长远 และยึดมั่นในอารมณ์

การคงตำแหน่งเป็นผู้นำอย่างต่อเนื่อง การเป็นจุดศูนย์กลางแห่งประวัติศาสตร์แม้ว่ายอดเงินจะไหลเข้ามาเต็มบ้าน

ผมเห็นเรื่องเหล่านี้มาตั้งแต่วัยเด็กในชิคาโก พ่อแม่เคยบอกว่า ‘แบรนด์ที่ไม่มีความทรงจำ ก็แค่มวลผลิตภัณฑ์’ สิ่งเดียวกันกับเลเกอร์สนี้

**ราคาแห่งความทรงจำ vs. การทำกำไร

ธุรกรรมครั้งใหญ่นี้สร้างมาตรฐานใหม่ — เหนือไปกว่าทีมนบาส NBA โดยเฉพาะในระดับโลก การขายสโมสรได้ถึง $10B จะทำให้มูลค่าทีมอื่นมีแนวโน้มเปลี่ยนไปอย่างไร? NFL, สโมสรฟุตบอลอย่างลิเวอร์พูลหรือเรอัลมาดริดกำลังเผชิญแรงกดดันจากผู้ลงทุนมุมมองใหม่ว่ากีฬาสามารถขยายขนาดได้อย่างไร แต่นี่คือจุดหยุดใจ: การทำกำไรไม่ใช่วัตถุประสงค์หลักเสมอไป เมื่อชามส์รายงานว่าเจเนีย แบสจะยังคงเป็นเจ้าของ ผมกลับรู้สึก… เหมือนใจโล่งขึ้นครับ ดวงใจขององค์กรควรจะไม่มีขายพร้อมตราสโมสรได้ง่ายๆ

**ข้อมูลพบกับความฝัน: มุมมองจากผู้เชี่ยวชาญและแฟนคลับ ผมเรียนรู้การคำนวณทางสถิติ — ROI จากค่าแรงผู้เล่น, การขายตั๋วรายฤดูกาล — และแม้ว่ายังไง ก็ไม่อยากละเลยอารมณ์เมื่อมองเห็นสถาบันอย่างเลเกอร์สมหาชนชาตินี้ การเปลี่ยนมือนี้ไม่ใช่อินเทอร์เฟซเทคโนโลยีแบบสะอาดๆ มันเหมือนการถ่ายทอดทางวัฒนาธรรมภายในแผ่นงานคำนวณ เราเปลี่ยนมายืนบน ‘ครอบครัวควบคุม’ มาเป็น ‘ครอบครัวมีอิทธิพล’ — เหมือนเสียงเบาๆ เชิงปริมาณแต่มากพอสำคัญ เมื่อมองหาความทรงจำยาวนานจากการเชื่อมโยงด้วยความภักดีย้อนหลังหลายทศวรรษ จริงอยู่ that เงินไหลเข้ากีฬาเร็วกว่าเคย โดยเฉพาะมหาเศรษฐีรายใหม่อยากได้อะไรบางอย่างเพื่อบอกโลกว่าตนโดดเด่น — เพียงแต่ว่าวางแผนบางอย่างอาจทนทานเหนือการทำธุรกิจ: หายใจของเมือง, ความไว้วางใจจากแฟนคลับ, และความฝันของผู้เล่นใต้แสงไฟม่วงและทองแดงภายในสนาม Crypto.com Arena พวกเหล่านี้ไม่มี KPI เป็นตัวกำหนด—พวกมันเป็นความทรงจำสร้างสรรค์มาหลายช generational ขณะที่คนอื่นมักถาม ‘ผลตอบแทนอะไร?’ —คำถามจริงอาจควรเป็น ‘เราจะเสียอะไรหากปล่อยวางเร็วนัก?’

P.S.: หากใครคิดว่าแค่นักลงทุนครอบครองตลาด…ลองมองปฏิกิริยาแฟนคลับเมื่อรู้ว่าเจเนียจะ stay onboard อ่ะครับ มุมเงียบนั้นมันบอกอะไรเยอะแยะ