ตำนานการส่งบอลยาวของ Trent Alexander-Arnold

สัญชาตญาณสตรีทบอลพบกับข้อมูลที่ไร้อารมณ์—นี่คือมุมมองของผมในฐานะคนรักสถิติจากชิคาโกที่เคยวิเคราะห์การยิงของ Jordan ด้วยความละเอียดเท่ากับที่ผมใช้เขียน Python scripts และผมบอกได้เลยว่า ความคลั่งไคล้ของอังกฤษต่อ ‘การส่งบอลแบบควอเตอร์แบ็ก’ ของ Trent Alexander-Arnold ต้องการการตรวจสอบความเป็นจริง

ระบบสร้างผู้ส่งบอล

ดูเกม Liverpool (หรือผลงานย่ำแย่ใน Euro 2020) แล้วคุณจะสังเกตสองสิ่ง:

1. มีเซฟตี้เน็ตทุกที่: Van Dijk คอยแก้ไขข้อผิดพลาดด้านป้องกัน Henderson ช่วยเสริมด้านกว้าง
2. รูปแบบที่ถูกวางไว้ล่วงหน้า: 78% ของการส่งบอลแนวทะแยงอันโด่งดังกำหนดเป้าหมายไปที่ Salah (ตามข้อมูล Opta) เทียบกับ 53% ของ Trippier ที่เป็นการส่งแบบด้นสด

ตัวเลขไม่โกหก

โมเดล R ของผมที่ติดตามผลลัพธ์การส่งบอลแสดงให้เห็น:

• อัตราความสำเร็จ: 62% เมื่ออยู่ภายใต้ความกดดัน (Trippier: 71%)
• ระยะทางก้าวหน้า: เฉลี่ย 18 หลา เท่ากับ Reece James แต่มีจำนวนการสูญเสียบอลมากกว่าสองเท่า
• Expected Threat (xT): อันดับ 4 ในบรรดาฟูลแบ็กพรีเมียร์ลีก… รองจาก Cancelo, Perišić และ Trippier

ทำไมถึงแตกต่าง?

เกม gegenpressing ของ Liverpool สร้างพื้นที่เทียมสำหรับการส่งบอลระยะไกล แต่เมื่ออยู่ทีมอังกฤษ? เมื่อไม่มีแผนการเล่นที่เป็นระบบเหมือน Klopp Arnold ดูเหมือนนักเตะที่พยายามยิงสามแต้มในเกม pickup เป็นคนที่เขียนโค้ดวิเคราะห์รูปแบบการเล่นมาเยอะ ผมเลือกการส่งบอลอันแม่นยำของ Trippier แทนที่จะเป็นการส่งเพื่อเรียกเสียงปรบมือ