ความลับทางคณิตศาสตร์ของกีฬาผู้หญิง

เกมBeyondคะแนน

ฉันยังจำได้ยืนอยู่ขอบสนามในแคมเดน—ฝนกระทบบนรองเท้าของฉัน—as เด็กที่มองชายเปลี่ยนเกมด้วยสัญชาติ ไม่ใช่กระดาษหรือคำพูดซ้ำๆ แต่ด้วยสัญชาติบริสุทธิ คุณยายเคยพูดว่า: “กีฬาคือที่ความเงียบพูด” และเธอพูดถูกต้อง

ในปี1970 เจมากาพวกเขามิได้เล่นเทนนิสเหมือนตอนนี้ พวกเขาเล่นเพื่อเอาชีวิต ลูกบอลไม่ใช่แค่วงรอบแล้วจบ—แต่มันคือจังหวะ tุกการเสิร์ฟมีความหมาย

คณิตศาสตร์เงียบของวงจรกีฬา

สามรอบถูกส่งไป สองรอบถูกเรียกคืน dังนั้นเน็ต:สามรอบออก นั่นมิใช่เลขคณิต—แต่มันคือมนุษยวิทยาห่อหุ้มเหงื่อและผ้าไหม

ฉันเคยสัมภาษณ์นักกีฬาหญิงคนหนึ่งที่เปลี่ยนการเสิร์ฟครั้งแรกเป็นบทกวี—โค้ชไม่มีใครบอกว่าเป็นไปได้จนกว่าเธอจะทำตามทางของเธอเอง เธอมิได้ต้องการการอนุมัต—in เธอเขียนกฎใหม่โดยวิ่งเปลือยเท้าบนสนามดิน

ใครเป็นเจ้าของสนาม?

คำถามไม่ใช่ว่าใครทำคะแนน—but ใครได้ครอบครองสนาม? ในทางเดินเวมเบลตัน จะพบผู้หญิงเขียนเรื่องราวที่ไม่มีใครเคยคิดมาก่อนว่าจะเป็นไปได้จนกว่าพวกเขาจะทำตามทางของพวกเขาเอง

มันเริ่มเป็นความฝัน—and สุดท้ายกลายเป็นข้อมูลที่สวมมนุษยธรรม