จุดที่ไม่สามารถหวนคืน: ทำไม Bellingham ไม่สามารถกลับไปเป็นเดิม

จากการวิเคราะห์พัฒนาการของนักกีฬาให้ ESPN และฝึกฝนภายใต้ระบบติดตามผลของ NBA ผมบอกคุณได้อย่างหนึ่งว่า: ซุปเปอร์สตาร์จะไม่ลดบทบาทตัวเองโดยสมัครใจ สิ่งที่ Alonso เสนอให้ Bellingham ทำนั้นขัดกับหลักจิตวิทยาของนักกีฬาระดับสูงทุกประการ

จากม้าใช้งานสู่ตัวแสดงหลัก

ย้อนดูสถิติ:

• ²⁰²²⁄₂₃: กองกลางแนวลึกที่โดร์ทมุนด์ (1.3 คีย์พาสต่อเกม)
• ²⁰²³⁄₂₄: กองหน้าปลอมที่มาดริด (18 ประตูในลีก + ท่าเฉลิมฉลองที่เป็นเอกลักษณ์)

ท่า ‘Bellinghammers’ ไม่เพียงทำลายโซเชียลมีเดีย แต่ยังทำลายความเป็นไปได้ที่เขาจะกลับไปเป็นผู้เล่นที่ไม่โดดเด่นอีก ในวงการบาสเกตบอล นี่เหมือนกับการขอให้ LeBron ในยุคทองกลับมาเล่นเป็นพอยต์การ์ดจ่ายบอลหลังจากชนะเลิศการทำคะแนนมาแล้ว

จิตวิทยาที่ไม่สามารถย้อนกลับ

3 ปัจจัยที่ทำให้การถอยหลังในตำแหน่งเป็นไปไม่ได้:

1. ความน่าสนใจทางการตลาด (ท่าเฉลิมฉลองเสื้อเปิดเพิ่มมูลค่าให้เขาทันที 50 ล้านยูโร)
2. การกระตุ้นระบบประสาท (โบนัสจากการทำประตูกระตุ้นเส้นทางโดปามีนที่ไม่มีผ่านบอลใดเทียบได้)
3. การสร้างลำดับชั้น (เพื่อนร่วมทีมมองเขาเป็นนักจบสกอร์เป็นอันดับแรกแล้ว)

“คุณไม่ส่ง Michael Jordan กลับไปเล่นพอยต์การ์ดหลังจากที่เขาชนะเลิศคะแนน” - คำเปรียบเทียบจากเมนเตอร์ของผมที่ UCLA ที่ใช้ได้ดีกับกรณีนี้

ข้อมูลไม่โกหก

แผนที่ความร้อนแสดงการเปลี่ยนแปลงที่ไม่สามารถย้อนกลับ:

ตัวเลขตะโกนสิ่งที่แฟนบอลรู้อยู่แล้ว - นี่ไม่ใช่วิวัฒนาการ แต่เป็นการเปลี่ยนแปลงรูปแบบ

สรุป: ผู้ควบคุมเกมถูกสร้าง แต่ดาวเด่นเกิดขึ้นเอง

ความท้าทายของมาดริดไม่ใช่เรื่องยุทธวิธี แต่เป็นการจัดการความทะเยอทะยานของมนุษย์ให้ดีกว่าที่ Lakers ของผมจัดการกับการตกต่ำของ Westbrook บางการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นทางเดียวเท่านั้น