ทำไมแนวกลางของเรอัล มาดริดจึงรับมือกับระบบ 4-3-3 ไม่ได้

ภาพลวงตาแห่งระบบ 4-3-3 ตัวเลขไม่โกหก - การที่เรอัล มาดริดยืนกรานที่จะเล่นระบบ 4-3-3 นั้นเหมือนกับการพยายามยัดสี่เหลี่ยมเข้าไปในรูกลม แนวกลางสามคนของพวกเขาถูกครอบงำได้ง่ายดายเมื่อเจอกับทีมที่โจมตีตรงกลางอย่างหนัก

แผนของซิดาน (และเหตุผลที่มันใช้ไม่ได้อีกต่อไป)

แม้ในช่วงที่คว้าแชมป์ยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกสามสมัยติด ซิดานรู้ดีว่าความสมดุลคือกุญแจสำคัญ เขายอมลดพลังการโจมตีของ BBC เพื่อให้อิซโก้ลงเล่นเป็นผู้เล่นแนวกลางคนที่สี่ แต่ในปัจจุบัน? แนวกลางที่อายุมากขึ้นของพวกเขาไม่สามารถควบคุมเกมได้เหมือนเดิม ในรอบรองชนะเลิศแชมเปียนส์ลีกฤดูกาลที่แล้ว แมนเชสเตอร์ ซิตี้สามารถส่งบอลได้มากกว่าถึง 585 ครั้ง เทียบกับ 367 ครั้งของมาดริด

สามปัจจัยสำคัญสำหรับความสำเร็จในระบบ 4-3-3

1️⃣ แบ็กข้างที่สมบูรณ์แบบ: ต้องมีแบ็กข้างที่ทั้งบุกและรับได้อย่างมีประสิทธิภาพ (ดูตัวอย่าง มาร์เซโล่ ในยุคทอง) 2️⃣ กองหน้าที่หลากหลาย: ต้องมีกองหน้าอย่างน้อยหนึ่งคนที่สามารถย้อนกลับมาเก็บบอลได้เหมือนเบนเซม่าในอดีต 3️⃣ ผู้ควบคุมเกมแนวกลาง: คู่หูสามคนในแนวกลางที่สมบูรณ์แบบและเติมเต็มซึ่งกันและกัน

ในตอนนี้ เรอัล มาดริดไม่มีสิ่งเหล่านี้เลย จนกว่าพวกเขาจะแก้ไขปัญหาเหล่านี้ การเล่นระบบ 4-3-3 เมื่อเจอกับทีมระดับท็อปก็เหมือนกับการเล่นบาสketballโดยไม่มีการป้องกัน - มีแต่การโจมตีโดยไม่มีหยุด