เศรษฐศาสตร์ของการรักษาออสติน รีเวส

เริ่มจากข้อมูลที่ไม่มีอารมณ์:

• สัญญา $13 ล้าน (ค่าจ้างระดับใหม่)
• ทำคะแนนเฉลี่ย 20 แต้ม/เกม ในฤดูกาลปกติ
• พิสูจน์ตัวเองในเพลย์ออฟด้วย 16 แต้ม/เกมภายใต้แรงกดดัน

ไม่ใช่แค่ดี… มันคือการเอาเปรียบอย่างชัดเจนของโรเบิร์ต เพเลนกา หากมีใครเสนอให้แลกเขาพร้อมทรัพยากรเพื่อผู้เล่นอย่างวอลเกอร์ เคสลเลอร์หรือนิก คลักซ์ตอน — มันเหมือนแลกไวโอลินโบราณ กับเครื่องดนตรีแบบเสียงป๊อก ๆ

การตรวจสอบงบประมาณแอบแบ็คคอร์เดอร์

กลุ่มคนที่พูดว่า “แต่ค่าจ้างครั้งหน้าจะแพง”? เฮ้อ… เมื่อเรเวสมีรายได้ $35–40M:

• มูลค่างบประมาณทีมจะเกิน $170M+
• สัญญาแบบมาสเตอร์เข้าใกล้ $80M
• เงินเดือนระดับกลาง (mid-level) จะถึง $25M

ตอนนั้น การจ่ายเงินให้ All-Star อันดับสามก็ดูธรรมชาติมากขึ้น เราไม่ได้อยู่ในปี 2010 อีกแล้วนะครับ

จะแลกได้เมื่อไหร่?

เงื่อนไขสามประการที่ควรพิจารณาในการแลกเปลี่ยน:

1. ต้องได้ผู้เล่นระดับ #2/#3 (เช่น เซธ ลาวิน)
2. ห้ามเป็นผู้เล่นโครงการ – เฉพาะดาวเตะที่พิสูจน์แล้วเท่านั้น
3. **เลเกอร์สได้อายุน้อยลงและแข็งแกร่งทางการป้องกัน โดยไม่เสียความแม่นยำในการทำคะแนนไปไหนเลย

การเสนอขายผู้เล่นตำแหน่งศูนย์พลาดทุกข้อกำหนดอย่างชัดเจน!

เหตุการณ์ในอดีตกำหนดรูปแบบของเลเกอร์ส:

พวกเขาไม่มองเห็นการเคลื่อนไหวแบบกลาง ๆ:

• เปลี่ยนมืออาชีพอื่นเพื่อ AD (แชมป์จริง)
• ก็ไม่มากกว่านี้สำหรับประเภทเมลซี่ เทนเนอร์ (ฉลาดมาก) บทเรียนชัดเจน: เป็นใหญ่หรือสร้างดาวจากภายใน — ส่วนกลาง ๆ? มึงไม่มองเห็นเลย