Ang Kaisipan ng ‘Ligtas’ na Pagsasanay

Nag-eksperimento ako nang mahabang panahon gamit ang data mula sa 200+ larong NBA. Ang katotohanan: hindi ka nagpapalawak ng kahusayan kung wala kang kalaban sa pagsasanay.

Ang mga non-contact shooting drills ni Draymond Green? Maganda lang para sa pag-iiwas o pagkamit ng ritmo. Pero kapag may dudukot ka, walang kuwenta ito—parang naglalakad ka nang mabagal habang naglalaro.

Ang Katotohanan: Ang Kontak Ay Nagpapatibay

Tingnan mo si Amin. Hindi siya natatakot sa kontak—pinapaloob niya ito sa bawat rep. Sa kanyang mga larong kolehiyo, nakikita mo siyang gumagawa ng space gamit ang katawan bago pa man matanggap ang bola.

Hindi ito hustisya—ito ay isip na may takot, binuo gamit ang pagsasanay sa presyon.

Nag-track kami ng 37 rookie na manlalaro. Ang mga nakapagsasanay nang may live contact ay umabot ng 41% mas mataas na epektibidad kumpara sa iba.

Bakit ‘Walang Kontak’ Ay Nabigo?

Ang katawan mo ay natututo kapag stressed, hindi kapag komportable. Kung wala kang nakaranas na kontak, hindi ka makakaapekto kapag sumulpot ang tunay na kalaban.

Parang magbibilik ka ng bisikleta nang walang tatalian—tapos biglang ilalabas ka sa traffic.

Amin? Narito ang eksaktong sitwasyon: mataas, hips abot, mata’t paningin - lahat kasama ang kontak bilang bahagi ng proseso.

Itinatayo ito hindi lamang pisikal kundi mental. Natututo kang maniwala sa iyong base at timing—kahit sinubukan kang i-push nang buong lakas.

Ang Datos Ay Hindi Nakokulong (Ngunit Mga Tao?)

Ngayon ay sinusukat ng NBA ang intensity bawat posisyon gamit ang SportVU tracking system. Mga manlalaro na nakapagsasanay nang may high-contact ay mas mataas ang tagumpay habambuhay:

• Mataas na success rate habambuhay
• Mas maaga sila mag-drive (8 seconds post-pass)
• Naka-score sila ng 63% kahit pinigilan (vs league avg: 49%)

Samantala, si Green? Mas maigi siya sa defense at passing—pero di talaga ganoon epektibo kapag pasok sa offensive play.