Kareem sa 39: Hukom ng Finals

Ang Iron Man ng Paint

Nakapanood ako ng higit sa isang libo ng mga larong basketball—mga nakakagulat, mga walang saysay—but wala rin ang nagpapahimok tulad ng pagtingin kay Kareem Abdul-Jabbar noong Game 6 ng 1987 Finals.

Oo, ikaw ay nabasa nang tama. Tatlongnapulo’t siyam. Sa panahon kung saan ang mga manlalaro ay nagkakaroon ng pagkakataon na lumampas sa kanilang matanda pang tatlo’t sampu lamang.

At gayunpaman narito siya: 32 puntos mula lang sa 18 shots, 50% shooting (kasama ang isang fadeaway na pinagbantaan ng modernong defenders). Nalalaro niya lang 29 minuto—dahil kahit anong diyos ay kailangan magpahinga minsan.

Bakit Ito Ay Tunay na Insano

Huwag tayong magsinungaling: mag-scorer ka man sa edad na 39 ay hindi napaka-bagay, lalo na kung center at may defensive impact?

Si Kareem ay naging average:

• 21.7 puntos bawat laro
• 7.3 rebounds
• 2.5 blocks bawat laro
• At 51% FG sa buong series.

Ito’y hindi magic para matanda—it’s statistical terrorism. Para i-compare: si Jordan ay hindi umabot ng .500 FG% sa Finals hanggang sa ikalawang run niya… at mas bata pa siya noong panahon ni Kareem.

Ang Edad Ay Lamang Bilang… Kung Hindi Ka Nagtatrabaho Bilang Tao

Ngayon, ilipat ko ang aking logika: binibigyang-puri natin si Kareem dahil tumutol siya sa oras—but ano kung hindi niya ito tinutol? Ano kung ginawa lang niya ang trabaho nang mas mahusay kaysa lahat?

Ang Lakers ay hindi binuo para sa speed o flashy play; sila’y binuo para sa karunungan, at mayroon si Kareem hanggang dulo.

Ang kanyang skyhook ay hindi lamang hindi mapigilan—it was poetic armor against youth-driven athleticism. He didn’t chase steals—he anticipated them. He didn’t box out—he owned space like it owed him rent.

At oo—ang block numbers ay malaki para kay center na di dumidigma simula noong panahon ni Reagan. The man blocked more shots than half today’s starting centers do in an entire season while playing fewer minutes than your average bench player today.

Ang Tunay na MVP Ay Ang Time (Pero Hindi Nasa Magandang Paraan)

Sabi ko nang malakas: ang sandali ito ay patunay na ang legacy ay hindi tungkol sa haba—kundi sa peak performance under fire. The Lakers won the series 4-2, pero bawat laro parang digmaan—and Kareem ang nagdala nila pabalik galing hell with calm precision. The Celtics were young, fast, hungry—but they met someone who’d seen everything already and still said “Bring it on.”

The moment wasn’t about stats—it was about identity: showing up when walang inaasahan ka rito… lalo na noong edad mo. So next time someone says ‘you’re too old’ for something—you show them this clip of Kareem floating over Bird like gravity forgot its job.