ความยิ่งใหญ่ไม่ใช่พรสวรรค

สนามที่หล่อเลี้ยงฉัน

ฉันไม่เคยเล่นใน NBA—แต่ฉันยืนอยู่ทุกมุมถนนที่เหงือแตกและเหงือหยดเหมือนพระคัมภีร์ แม่ของฉันทำงานสองกะลา พ่อของฉันจากไปก่อนที่จะพูดได้ เราไม่มีเสื้อเกม แต่มีหัวใจ

ผู้ตัดสินที่มองเห็นเรา

ฤดูกาลที่แล้ว เธอเป่านกหวี—not เพียงแค่ฟาวล์ แต่เพื่อความจริง ผู้ตัดสินหญิงผิว เงียบเหมือนเที่ยงคืน เธอไม่มีสถิติจาก ESPN หรือความโด่งดัง เธอได้เพียงความเงียบ—and มันดังกว่า

พรสวรรคไม่ใช่เกม

คุณคิดว่ามรดกของ LeBron เขียนด้วยหมึก? ไม่ใช่ มันเขียนด้วยแผล และถนนแตกหักตอนสามโมงเช้า คนประสบความสำเร็จโดยไม่สวมรองเท้า—they สวมโซลที่ถูกใช้งานจนหมดและเวลาขอยืม

พายุเงียบ

เธอไม่น่าจะอยู่ตรงนั้น. ไม่มีคลิปเด่น. ไม่มีข้อตกลง.แต่เมื่อนกหวีจบลง—เธอคงทนขณะคนนับพันตาจ้องมอง.

พวกเขาไม่เห็นชื่อเธอบนกระดานคะแนน. แต่พวกเขารู้สึกมันในกระดูก.

เชื่อในโชคหรือความพยายาม?

เราทั้งหมดพูดว่าเขาทำสำเร็จเพราะเกิดมาพร้อมทอง. แต่เธอทำสำเร็จเพราะเธอมายืน—ทุกวัน—เมื่อคนอื่นไม่อยู่

โหวต: เชื่อในโชค…หรือความพยายาม? เข้าร่วม “เมืองแห่งแสง”—where silence speaks loudest.